Julianapark

Vredesvlam – Frans van Nieuwenborg (i.s.m. Suzan Faessen)

De vredesvlam staat sinds 2005 aan de achterzijde van het Limburgs Museum in het Julianapark. Het kunstwerk bestaat uit een natuurstenen zuil, deels voorzien van glas, met daarin de vredesvlam. Aanleiding voor het plaatsen was de dood van René Steegmans in 2002 als gevolg van zinloos geweld. Steegmans sprak bij een Venlose supermarkt twee jongeren op een scooter aan die bijna een oudere vrouw omver reden. Hij werd vervolgens dusdanig mishandeld dat hij twee dagen later aan zijn verwondingen overleed.

In meer algemene zin wordt de vredesvlam ook gezien als een monument van hoop en vertrouwen en een plek van bezinning.

De kunstenaars: Frans van Nieuwenborg

De in 1941 in Venlo geboren Frans van Nieuwenborg heeft na zijn studie aan de Academie voor Industriële Vormgeving in Eindhoven (de huidige ‘Design Academy’) een aantal jaren in Denemarken gewerkt bij verschillende designers en architecten. In 1973 startte hij in Leiden zijn eigen ontwerpbureau ‘Van Nieuwenborg Industrial Design Consultancy Group’. Een van zijn specialiteiten is het ontwerpen van bijzondere lichtobjecten.

Van Nieuwenborg is van mening dat vormgeving verder gaat dan alleen vormgeven. Niet alleen het materiaal moet worden vormgegeven, ook de emotie. Hij zoekt regelmatig de samenwerking en durft daarbij buiten de geijkte kaders te stappen.

Het Julianapark

Een groepje mannen dat petanque speelt, spelende jeugd, mensen luierend in de schaduw van een boom of die zittend op een bank een boek lezen. Zodra het een beetje goed weer wordt is het Julianapark een plek van samenkomst. Bijvoorbeeld ook tijdens de festivals die er in de zomermaanden plaats vinden, zoals het culinaire event Lekker Venlo, dance event Stereo Sunday en het inmiddels vermaarde Zomerparkfeest.

Wat nu het Julianapark heet grenst aan de Keulsepoort, de plek waar ooit een van de vier stadspoorten in de Venlose vestingwerken stond. Net buiten die Keulsepoort lag tot in de negentiende een locatie die de Elyseese Velden werd genoemd. Vervolgens kwam er, vanaf 1875, het rangeerterrein van de Köln-Mindener Bahn, een internationale spoorwegverbinding tussen Hamburg en Parijs met een stop in Venlo. De weg ten westen van het park heette in die periode daarom Hamburgersingel. Na de oorlog veranderde dat in Deken van Oppensingel, naar deken Jules van Oppen, die in de oorlog als verzetsstrijder in Kamp Vught overleed.

Door Venlonaren werd en wordt de weg overigens ook Ponywaeg genoemd. Daar zouden twee verklaring voor zijn. In het verlengde van de weg lag vroeger de Pope fabriek. De jongedames die daar werkten lieten als eersten in Venlo hun haren in Pony-model knippen. De tweede verklaring is dat de huzaren – tussen 1816 en 1913 in Venlo gelegerd – op de Hamburgersingel hun paarden uitlieten.

In het Julianapark opende in 1971 museum van Bommel van Dam haar deuren, tegenwoordig even verderop gevestigd in het voormalige postkantoor aan de Keulsepoort. Sinds 2000 maakt ook het Limburgs Museum onderdeel van het park uit. Na het vertrek van van Bommel van Dam vestigde zich Foodhall MOUT in het ingrijpend verbouwde museumgebouw.

In het Julianapark staan diverse kunstwerken en ook enkele onderdelen van de voormalige vestingmuren, waarvan een deel ook ondergronds behouden is.